Στην πραγματικότητα δεν αγγίζουμε ποτέ, τίποτε, πουθενά.
Δηλαδή;
Δηλαδή είμαστε αιωρούμενοι.
Το ότι φαινομενικά αγγίζουμε κάπου, κάτι, κάπως, είναι μια απλή ψευδαίσθηση, μια ερμηνεία που προέρχεται απ τη φυσιολογία του εγκεφάλου μας.
Κάθε στιγμή στη ζωή μας φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε επαφή με κάποιο αντικείμενο του εξωτερικού κόσμου, είτε καθώς το αγγίζουμε με τα χέρια μας ενεργοποιώντας την αίσθηση της αφής, είτε με το σώμα μας καθώς ξαπλώνουμε, καθόμαστε κλπ είτε με τα πέλματά μας στην επαφή μας με το έδαφος και τη γη.
Σε ατομικό επίπεδο όμως, κι όπως όλοι γνωρίζουμε τα άτομα, είναι τα μικρότερα σωματίδια ύλης (από τα οποία αποτελούμαστε εμείς, αλλά και όλος ο υπόλοιπος κόσμος, έπιπλα, αυτοκίνητα, πόλεις, βουνά πλανήτες, όλο το ορατό σύμπαν), δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή, παρά μόνο συμπλησίασμα ηλεκτρονίων
Όπως μαθαίνουμε ήδη απ το γυμνάσιο, τα άτομα αποτελούνται από πρωτόνια και νετρόνια που σχηματίζουν τον πυρήνα του ατόμου κι από ηλεκτρόνια που περιστρέφονται με μεγάλες ταχύτητες γύρω απ αυτόν.
Η δυαδικότητα των ηλεκτρονίων (σωματίδια που μπορούν να συμπεριφέρονται είτε σαν ενέργεια είτε σαν ύλη), δημιουργεί μεν διπλά χαρακτηριστικά, δηλαδή ένα ηλεκτρόνιο έχει στοιχεία σωματιδίου αλλά και κύματος, αλλά σαν σωματίδιο ένα ηλεκτρόνιο απωθεί άλλα παρόμοια φορτισμένα σωματίδια. Σαν κύματα τα ηλεκτρόνια μπορεί μεν να αλληλεπικαλύπτονται, αλλά ποτέ δεν αγγίζονται.
Το ίδιο ισχύει και για όλη την ανθρωπότητα. Όταν πέφτουμε σε μια καρέκλα ή βυθιζόμαστε στο κρεβάτι μας, τα ηλεκτρόνια μέσα στο σώμα μας απωθούν τα ηλεκτρόνια που αποτελούν την καρέκλα ή το κρεβάτι. Είστε πάνω από αυτό από μια απίστευτα μικρή απόσταση. Το ίδιο κι όταν δύο άνθρωποι αγγίζονται. Ουσιαστικά συμ-πλησιάζουν αλλά ποτέ δεν έρχονται σε άμεση επαφή, όσο ισχυρό κι εάν είναι το συγκεκριμένο άγγιγμα.
Η ψευδαίσθηση της άμεσης επαφής και της κυριολεξίας που δίδεται στην αίσθηση της αφής, είναι μια διαδικασία ερμηνείας που δίδει για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα η φυσιολογία του εγκεφάλου μας. Μια “σύμβαση”, μια συμφωνία που βεβαίως μπορεί να αλλάξει ΑΜΕΣΑ, μόλις ο εγκέφαλος αναγνωρίσει την αλήθεια, μέσα απ την αξιόπιστη και τεκμηριωμένη επιστημονικά πληροφορία.
Παράγοντες που εμπλέκονται για να προσδώσουν το τελικό αποτέλεσμα στην ανθρώπινη αντίληψη είναι τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και στην περιφέρεια που συνθέτουν το σώμα μας, η αντανακλαστική επικοινωνία που αυτά έχουν μεταξύ τους και η αλληλεπίδραση του συνόλου των ηλεκτρονίων μας με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του συνόλου του χώρου που μας περιβάλλει.
Τελικό συμπέρασμα:
Ουσιαστικά αιωρούμαστε στο χώρο, στο κενό. Δεν αγγίζουμε, ποτέ, τίποτε, πουθενά.
H συγκεκριμένη ηλεκτροστατική συμπεριφορά απομάκρυνσης μάλιστα, δεν είναι ο μόνος λόγος που αυτή τη στιγμή απειροελάχιστα αιωρούμαστε πάνω απ την καρέκλα μας. Στη σύγχρονη κβαντική φυσική κυριαρχεί η ιδέα ότι τα ηλεκτρόνια γνωρίζουν το σημείο που βρίσκεται κάθε άλλο ηλεκτρόνιο και προσπαθούν να αποφεύγουν το ένα το άλλο! Αποτέλεσμα; H μείωση της δύναμης έλξης μεταξύ των, ακόμη και χωρίς την ηλεκτρομαγνητική απώθηση στο παιχνίδι.
Η γνώση των φαινομένων (ιδιαίτερα όταν αυτά απατούν) είναι πολύ σημαντική καθώς ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας. Στο ορατό και κυρίως στο αόρατο σύμπαν που είναι και τα δύο άτμητα, ενιαία, αδιαχώριστα.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη στη γνώση σχετικά με τη διαχείριση και την ανταλλαγή ηλεκτρονίων που ονομάζουμε επαφή, αφή, άγγιγμα. Σε όλους μας
Wellness and Health Academy…όλοι εμείς